Centrum Co-workingu

Co-Working Centre - Obrazek wyróżniający

Centrum Co-workingu w Berlinie,

Projekt urbanistyczno-architektoniczny zakładający rewaloryzację fragmentu dzielnicy Berlina. Działka położona w centrum osiedla mieszkaniowego złożonego główne z wysokich bloków mieszkalnych, których otoczenie jest w większości okupowane przez drogi dojazdowe i parkingi. Lokalizacja obiekty typu co-working ma na celu modernizację najbliższego otoczenia i reaktywacje przestrzeni poprzez napływ ludzi.

Urbanistyka

Koncepcja oparta na 3 podstawowych elementach tworzących teren pomiędzy kubaturą budynków mieszkalnych. Drogi, parkingi, tereny zielone.
1. Uporządkowanie chaotycznego i poplątanego schematy komunikacyjnego i zastąpienie go tam gdzie jest to możliwe prostym i jasnym układem zakładającym podział na główne i dojazdowe ciągi komunikacyjne.
2. Likwidacja jak największej ilości parkingów naziemnych, które zajmują ogromne przestrzenie miedzy blokami. Zastąpienie ich piętrowymi parkingami, które usytuowane w kluczowych punktach będą w stanie obsłużyć wszystkich mieszkańców.

3. Przekształcenie odzyskanych obszarów na tereny rekreacyjne. Łączenie kolejnych większych fragmentów terenu tak aby tworzyły możliwie ciągłą strukturę i wzajemna komunikację.

Architektura

Centrum co-working to zespół dwóch współgrających ze sobą budynków. Ich rzuty są pochodną kształtu korony drzew tak licznie występujących na projektowanym obszarze. Projekt zakłada jak najmniejszą ingerencję w istniejącą strukturę zadrzewienia.
Budynki zaprojektowane tak aby mogły pracować praktycznie przez całą dobę. Mieszczą w sobie mniejsze przestrzenie biurowe, z których część może zostać wynajęta osobom prywatnym, podczas gdy pozostała jest otwarta do ciągłego użytkowania. Duża sala biurowa zmienia się w nocy w klub mający służyć okolicznym mieszkańcom za miejsce spotkań i aktywizować lokalną społeczność. Dodatkowo w budynkach zlokalizowano funkcje restauracyjną, hotelową i klubu fitness.

Otoczenie

Teren wokół budynku jest rozwinięciem idei wnętrza. Ciągłe, płynne, okrągłe formy połączono z prostymi materiałami. Stworzono dwie zróżnicowane przestrzenie. Publiczną – od frontu budynkówi półprywatną – zamkniętą pomiędzy nowymi kubaturami a istniejącymi budynkami wielorodzinnymi. Podział widoczny jest również w użyciu materiałów.